Op deze pagina vind je de uitslagen en verslagen van de Henk Valk Trofee van de afgelopen jaren. Klik op een jaartal voor meer informatie over dat jaar.

2024

Hans Bril winnaar Henk Valk Trofee 2024
In een spannende finale tegen Dennis Veneman heeft Hans Bril beslag weten te leggen op de Henk Valk Trofee 2024. Hiermee mag hij zich een jaar lang driebandenkampioen van BC Raalte 90 noemen. Het was niet de eerste keer dat Hans deze titel voor zich wist op te eisen. In de jaren 2000, 2003 en 2005 was hij ook al winnaar.

Na de een na laatste speelronde was Dennis de enige die nog ongeslagen was, maar in de finale kwam deze debutant drie caramboles te kort om de winst te pakken. Een zeer verdiende tweede plaats was uiteindelijk zijn deel. Achter deze twee toppers wist Theo Oortwijn de spreekwoordelijke bronzen medaille op te eisen.

Op de plaatsen vier tot en met acht vinden we achtereenvolgens Harco Weemink, Frank van Tongeren, Jan Meijer, Hans Boxebeld en hekkensluiter Joop Cardol terug. Het hoogste moyenne komt op naam van zowel Hans Boxebeld als Frank van Tongeren met beide 0,643. Met een serie van zeven caramboles komt de hoogste serie van het toernooi op naam van Hans Boxebeld.

Het toernooi is mogelijk gemaakt door de strakke wedstrijdleiding van het organisatie-duo Roel Cardol en Luck Haerlman. Daarnaast gaat alle dank en complimenten uit naar de arbiters en tellers die deze finale weer mogelijk hebben gemaakt.

2023

Fred Corpeleijn winnaar Henk Valk Trofee 2023

Met twee overwinningen op de laatste speeldag heeft Fred Corpeleijn zich verzekerd van de titel van driebandenkampioen 2023 van BC Raalte 90. Daarmee is hij de eerste die tegelijkertijd de houder is van de Harm Heemstra Trofee (bandstoten) en de Henk Valk Trofee (driebanden).

De slotdag begon met vier deelnemers op een gedeelde eerste plaats. Van deze vier was Fred de enige die wist te winnen. Daarmee was hij de enige die alles nog in eigen hand had. Een overwinning, of zelfs een kleine nederlaag in de laatste partij zou genoeg zijn om zich tot kampioen te mogen kronen. In de partij tegen Frank van Tongeren legde Fred hetzelfde stabiele, hoge niveau op tafel als hij het hele weekend had gedaan en daarmee verzekerde hij zich van de overwinning.

In de strijd om de overige podiumplaatsen bleef het lang spannend. Met vijf spelers op 6 punten en twee spelers vlak daarachter met één puntje minder kon het nog alle kanten op. Het was uiteindelijk debutant Luck Haerlman die door een knappe overwinning op Gerard Jansen op de tweede plaats wist te eindigen. Cor Gerritsen ging als een-na-laatste de slotpartij in, maar dankzij een overwinning op Hans Boxebeld steeg hij door naar de derde plaats. Ook Theo Oortwijn steeg flink op de ranglijst dankzij een overwinning in de slotpartij, maar hij bleef net hangen op de vierde plaats.

Op de plaatsen 5 tot en met 8 eindigden respectievelijk Frank van Tongeren (met het hoogste toernooimoyenne van 0,55), Gerard Jansen, Bertus Stegeman en Hans Boxebeld, allen met 6 punten.

2022

Frank van Tongeren wint de Driebanden Weekend Cup 2022

Helaas was het in 2022, net als in 2021, niet mogelijk om een volwaardig driebandentoernooi om de Henk Valk Trofee te organiseren. Als vervanging is de Driebanden Weekend Cup in het leven geroepen. Twintig fanatieke driebanders streden in één weekend om de nieuwe trofee. De beste acht deelnemers uit de voorronde maakten op zondag via een knock-out-systeem uit wie zich driebandenkampioen 2022 van BC Raalte 90 mocht kronen.

Na een spannende finale was het uiteindelijk Frank van Tongeren die met de eer ging strijken.

De organisatie dankt alle deelnemers en vrijwilligers die dit toernooi mogelijk hebben gemaakt. 

2020

Roel Cardol wint voor de  zevende keer de Henk Valk Trofee

In een enerverende finale heeft Roel Cardol voor de zevende keer beslag weten te leggen op de Henk Valk Trofee. in de finale bleef hij titelverdediger Theo Oortwijn en debutant Wiebe Welgraven voor.

De finale werd gekenmerkt door een drietal "nieuwe" gezichten, naast Wiebe deden ook Frans de Haan en Harco Weemink voor het eerst mee aan dit kampioenschap, om gelijk de finale te halen. Daarnaast plaatsten ook Jan Meijer en Harm Heemstra zich weer eens voor de finale, om aangevuld te worden met drie finalisten van vorig jaar, naast Roel en Theo Appie Wassing.

De eerste ronde kende gelijk een verrassing want een van de favorieten Roel ging kansloos ten onder tegen Jan, waar Theo gelijk zijn bedoeling voor dit weekeinde neerzette met een serie van 7 caramboles. De tweede ronde kende weinig verassingen, Theo werd terug op aarde gezet door Roel, en Harm wist ook zijn tweede partij te winnen, waardoor Harm ongeslagen aan kop ging, gevolgd door Jan met 3 punten (remise tegen Frans), vier man met 2 punten, Frans met 1 punt en Harco nog puntloos.

Zoals wel vaker worden op de zaterdag de jongens van de mannen gescheiden, en dat gebeurde ook nu weer. Harm kreeg klop van Wiebe, Jan verloor kansloos van Harco, en Theo en Roel wonnen ook hun partij probleemloos, waardoor er vier man op 4 pnt stond.
In de vierde ronde verloor Harm zijn koppositie door op 1 carambole te verliezen van Appie. Ook Wiebe deed van zich spreken door zich via Jan in de kopgroep te spelen.

In de laatste ronde van de zaterdag haakte Harm definitief af voor de ereprijzen door opnieuw te verliezen op 1 carambole, dit keer was Roel hem te vlug af. Frans en Wiebe deelden de punten gebroederlijk, en Theo won vrij eenvoudig van Jan.
De stand na de vijfde ronde was, Theo koploper met 8 pnt, gevolgd door Roel met 8 pnt en Wiebe met 7 pnt. Deze tussenstand zou hebben kunnen zorgen voor een unicum binnen de vereniging, aangezien het mogelijk was dat zowel Theo als Roel in punten en percentage gelijk zouden kunnen eindigen. Om dit te laten gebeuren moesten zowel Theo als Roel een partij verliezen op 1 carambole en Wiebe niet zijn beide partijen op zondag winnen.

De zondag zou de beslissing gaan brengen met Wiebe in een hoofdrol, hij moest nog tegen zowel Roel (6e ronde) als Theo (finale). de partij tussen Roel en Wiebe ging in 34 brt naar Roel, wat gelijk ook het hoogste partijmoyenne betekende van de finale. Theo waste Harm even de oren (15-3 in 43 brt) en bleef daardoor koploper. Gevolg was wel dat Appie geleidelijk aan was opgeklommen naar de derde plaats na zes ronden.
Grote vraag was dus voor ronde zeven of er een "ex aequo" zou komen. Deze kwam er niet. Nog tijdens de laatste partij tussen Harco en Roel wist Wiebe Theo pootje te lichten, waardoor Theo afhankelijk werd van Harco, waar Roel dat voor aanvang was van Wiebe.
Roel liet echter zien dat hij wel vaker met dit spreekwoordelijke bijltje heeft gehakt, en wist zijn partij tegen Harco winnend af te sluiten, om daardoor voor de zevende keer de  Henk Valk Trofee te winnen.

De prijsuitreiking werd gedaan door "gelegenheids" wedstrijdleider Anne van Haaren, die zich voortreffelijk van haar taak kweet.
Na het officiële overhandigen van de trofee kwam Harm nog even om de hoek zetten met een verrassing voor de kampioen. De huidige bokaal is volledig voorzien van etiketten met daarop alle winnaars sinds 2004. Het bestuur heeft daarom besloten om een nieuwe trofee aan te schaffen, en de "oude" aan de veelvoudig kampioen te geven, iets wat door Roel bijzonder op prijs werd gesteld, vooral ook vanwege de band die hij had met Henk Valk.

2019

Theo Oortwijn winnaar Henk Valk Trofee 2019

Na een weekeinde met verrassende uitslagen, opmerkelijke partijen en bijzondere caramboles is Theo Oortwijn er in geslaagd om voor het eerst in zijn prille biljartloopbaan beslag te leggen op de Henk Valk Trofee. Theo, inmiddels al zo'n 20 jaar lid van BC Raalte90 wist eindelijk na afloop van een kampioenschap de hoogste trede van het schavot te bereiken.

Theo wist dit ook op een overtuigende wijze te doen, na op de vrijdagavond de koppositie nog te mogen delen met Appie Wassing, Cor Gerritsen en Fred Corpelijn bleek op de zaterdag zijn medekoplopers stuk voor stuk af te mogen haken.

Appie, die na zijn opmerkelijke start tegen titelverdediger Roel Cardol (14 om 20 in 40 brt, serie van 5 en 4) op zaterdag en zondag geen partij meer wist te winnen was de eerste afvaller voor de eindzege. vervolgens bleken zowel Cor als Fred hun tanden stuk te bij op Roel door beiden hun partij te verliezen op een carambole.

Gevolg was dat Theo de zondag nog ongeslagen in ging.  Het was Cor die in de eerste partij van de zondag de spanning terug bracht door Theo te verslaan in 48 beurten. Dit hield in dat de winnaar van de finale, gespeeld tussen Theo en Fred Corpelijn zich ook de nieuwe driebanden kampioen mocht noemen. Uiteindelijk liet Theo niets aan het toeval over en speelde Fred met degelijk spel naar een tweede plaats in de eindrangschikking door in 49 beurten te winnen met 19-16. Titelverdediger Roel Cardol kwam dit keer nier verder dan de derde plaats, voor bandstootkoning Cor Gerritsen Gerard Jansen. De zesde plaats was voor nieuwkomer Appie Wassing, de zevende plaats voor Joop Cardol, en de achtste plaats voor Bertus Koerhuis.

2018

Finale Henk Valk Trofee

De volgende acht personen nemen deel aan de finale om het clubkampioenschap driebanden, ook wel bekend om de Henk Valk Trofee.

2017

Henk Valk Trofee 2017 - verslag finale

Het begint vervelend te worden, maar Roel Cardol heeft wederom de Henk Valk Trofee gewonnen, inmiddels voor de vijfde keer. De finale, die met zes man werd verspeeld als gevolg van een tegenvallend aantal deelnemers (slechts 20) kende een eenzijdig verloop.

In de eerste ronde moest Roel nog alle zeilen bijzetten om Henk Scherpenhuizen van zich af te houden (23 om 22 in 47 beurten), maar daarna was er voor de rest geen houden meer aan. Naast Roel wonnen ook Joop Cardol en Johan Bomhof hun eerste ronde van resp. Bertus Stegeman en Theo Oortwijn. In de tweede ronde zette Roel Theo opzij, en verloren zowel Joop als Johan, waardoor Roel na twee ronden al alleen koploper was met vier punten, gevolgd door Henk, Bertus, Joop en Johan met 2 punten. Theo stond onderaan met nul punten.

Op de zaterdag vervolgde Roel zijn opmars naar de vijfde titel door Johan te verslaan, en van de vier achtervolgers wist alleen Bertus zijn partij te winnen, waardoor de stand na drie ronden als volgt was ; Roel 6 punten, Bertus 4, en de rest twee punten. Het klapstuk vond plaats in de vierde ronde, Roel stuurde vader Joop met een overtuigende zege (23 om 7 in 40 beurten), en de enige achtervolger Bertus verloor van Theo, waardoor de kampioen reeds bekend was. de stand na de vierde ronde was Roel 8 punten, Henk, Theo en Bertus 4, Joop en Johan 2 punten.

In de laatste partij wilde Bertus Roel niet ongeslagen kampioen laten worden en won uiteindelijk, ondanks een eindsprint van Roel met 23 om 22. Op merkelijk hierbij waren de negen ! caramboles in de laatste twee beurten van Roel. Doordat Theo Henk versloeg legde Theo beslag op de tweede plaats voor Bertus die ook met 6 punten derde werd. de vierde plaats was voor Henk, Joop en Johan werden 5e en 6e, nadat ze in hun onderlinge partij de punten broederlijk hadden verdeeld.

Einduitslag

2016

Henk Valk Trofee 2016

In het laatste weekeinde van februari is de finale om de Henk Valk Trofee gespeelt. Uiteindelijk werd de trofee voor de vierde keer een prooi voor Roel Cardol.
Op de vrijdagavond werd een beetje nerveus begonnen aan de finale, twee van de vier partijen uit de eerste ronde werden pas beslist na ruim 60 beurten. Gewonnen werd er door Roel van Jan Slinkman op eén carambole, Theo Oortwijn versloeg Henk Scherpenhuizen in 47 beurten, Willy Swartjes liet Henk Nijhuis kansloos en Bernard Kieftenbeld won overtuigend van Henk Valk.
De tweede ronde stond bol van het vuurwerk. Henk S. versloeg Roel in 26 beurten (23 om 16 caramboles), Willy won nipt van Henk V., Theo verpulverde Henk N. en Bernard won van Jan, waardoor Willy, Bernard en Theo met 4 punten als koploper de eerste dag afsloten.
De derde ronde op zaterdag bracht gelijk een aantal verrassende uitslagen, Roel won met 1 carambole verschil van Bernard (23 om 18), Henk N. won overtuigend van Henk S. (23 om 14), Willy zette zijn kampioensaspiraties kracht bij door Jan te declasseren (21 om 8) en Henk V. deed hetzelfde met Theo (23 om 9). In de vierde ronde ging Bernard verder met waar hij in de derde ronde mee eindigde, verliezen op 1 carambole, dit keer won Henk N met 23 om 18, Theo versloeg Jan ook met 1 carambole verschil (21 om 25), Henk S. maakte het toernooi weer spannend door Willy zijn eerste nederlaag toe te brengen en Roel versloeg Henk V. in  een regelmatige partij.
Ook de derde partij van Bernard op zaterdag ging verloren, ditmaal kwam Bernard 2 caramboles tekort tegen Willy, die als koploper de zondag in ging met 8 punten, samen met Roel die de eventuele titelkansen van Theo om zeep hielp door Theo te verslaan. De wedstrijd tussen de twee voorgaande kampioenen Henk V. en Henk N. werd door Henk V. gewonnen, en de laatste wedstrijd van de zaterdag tussen Henk S. en Jan werd gewonnen door Henk S., waardoor de stand na twee dagen als volgt was; Willy en Roel op 8 punten, Theo en Henk S. volgden op 6 punten, Henk V., Henk N. en Bernard hadden 4 punten en Jan Slinkman was nog zonder punten.
Zoals wel vaker moest de zondag de beslissing brengen, en doordat zowel Willy als Roel beide hun zesde partij in winst wisten om te zetten wachtte er een echte finale. Willy won in 35 beurten van Theo,  Roel had 10 beurten meer nodig om Henk N. van zich af te houden. Jan verloor opnieuw op 1 carambole, ditmaal van Henk V. en Bernard won van Henk S.
De finale ging tussen de nrs. 1 en 2 van de ranglijst, zowel Willy als Roel hadden beide 10 punten verzameld. Ook de strijd om de derde plaats was nog helemaal open, hier hadden 4 spelers 6 punten verzameld, Henk V., Henk S, Bernard en Theo mochten om de derde plaats strijden, Henk N. had 4 punten verzameld en Jan stond troosteloos onderaan met 0 punten.
In de laatste ronde liet Jan van zich horen door in 35 beurten Henk N. te verslaan, waardoor Jan als 8e eindigde en Henk N. als 7e. De partij tussen beide andere “Henken” werd gewonnen door Henk V., die daardoor de 4e plaats op eiste voor Henk S., die als 5e eindigde. De derde plaats werd een prooi voor Bernard, die Theo terug wees, die daardoor als 7e eindigde.
De finalepartij ging zoals gezegd tussen de nrs. 1 Willy en 2 Roel, waarbij Roel moest winnen om kampioen te worden. De eerste 24 beurten ging de strijd nog gelijk op, 12-11 in het voordeel van Roel, maar door een eindsprint van Roel in de laatste 10 beurten werd Roel voor de vierde keer in successie kampioen. Uiteindelijk won Roel met 23-12 in 34 beurten van Willy die opmerkte “een zeer terechte kampioen”.
Doordat de organisatie ook in de finale speelde werd de wedstrijdleiding tijdens deze finale gedaan door Harm en Anne op vrijdag en zondag en door Frans de Haan op de zaterdag. Na de prijsuitreiking werden deze dan ook hartelijk bedankt voor hun moeite en aanwezigheid, waarbij Frans voor bewezen diensten op de zaterdag al een fles wijn had ontvangen (hij kon er zondag helaas niet bij zijn) en Anne een bos bloemen kreeg overhandigd door de kampioen.
Tevens is het vermeldenswaardig dat voor zowel de vrijdag als de zaterdag er zoveel vrijwilligers waren om te schrijven/arbitreren dat de organisatie zich genoodzaakt zag om een aantal mensen te moeten afmelden. Alle schrijvers/arbiters, zowel de genodigde als de afgemelde, namens de organisatie én de spelers hartelijk dank voor jullie inzet !

2015

Henk Nijhuis wint Henk Valk Trofee 2014-2015

Na een spannend finaleweekeinde met diverse verrassingen is het Henk Nijhuis gelukt om voor de tweede keer beslag te leggen op de Henk Vlak Trofee. Henk had op de vrijdag een vliegende start en stond na twee partijen alleen op kop met 4 punten, gevolgd door een peloton van 6 man met 2 punten. Alleen Bernard Kieftenbeld kon in het geweld niet meekomen en had beide partijen verloren. Dat er goed gespeeld werd bleek wel uit het totaal moyenne van 0,411 na twee speelronden.

De zaterdag gaf een heel ander beeld, Henk Nijhuis liet zijn vorm van vrijdag thuis, en verloor twee van de drie partijen nipt, tegen Theo Oortwijn kwam Henk twee caramboles tekort, en in zijn laatste partij tegen Harm Heemstra een carambole. Gevolg was wel dat Henk zijn eerste plaats kwijt was.
Uiteindelijk bleek de stand na vijf partijen bijzonder interessant te zijn, Theo Oortwijn bovenaan met 8 pnt, Jan Slinkman, Henk Valk en Henk Nijhuis op 6 pnt, Bertus Stegeman, Bernard Kieftenbeld en Harm Heemstra op 4 pnt en Frans de Haan sloot de rij met 2 pnt.

De zondag zou de beslissing gaan brengen, Theo had een relatief makkelijk programma tegen de nrs 6 (Harm) en 7 (Bernard), Henk Nijhuis moest nog aan de bak tegen de nrs 3 (Valk) en 4 (Slinkman). Nr 3 Henk Valk mocht de strijd aanbinden met resp. Henk N. en Bertus Stegeman, en Jan Slinkman mocht aantreden tegen resp. Frans de Haan en Henk N. Bertus Stegeman, op dat moment 5e met 4 pnt had nog een theoretische kleine kans op een kampioenschap, maar hier op te hopen was niet reëel.
Nadat de stofwolken van de zesde ronde waren opgetrokken bleven er nog drie serieuze titelkandidaten over;Theo, die makkelijk won van Harm, Henk N., die Henk V. versloeg en Jan die Frans  terug wees.

De finale ronde beloofde in ieder geval vuurwerk tussen Henk N. en Jan Slinkman. Doordat Theo 2 punten los stond van zowel Henk als Jan moest er gewonnen worden, anders was Theo zeker kampioen. Zover liet Henk het niet komen, in een degelijke partij werd Jan in 43 beurten naar een verliespartij gespeeld. Doordat Bertus op zondag beide partijen in winst omzette zakte Jan door deze nederlaag naar de 4e plaats achter Bertus.

Het slotakkoord van dit weekeinde lag in de handen van de heren Oortwijn en Kieftenbeld, waarbij beide heren niet voor elkaar wilden onderdoen. Onder een enorme publieke belangstelling (wel 4 van de ongeveer 120 leden namen de moeite om te komen kijken. Piet Pont, Gerard Ankersmit en zijn vrouw en Ad Broekman bedankt voor jullie komst !!!!) uiteindelijk was het Bernard die als enigste de finish wist te bereiken, Theo gedesillusioneerd achterlatend in de wetenschap dat hij slechts één carambole tekort kwam tegen Bernard voor het kampioenschap....

2014

Henk Valk Trofee 2014

He he, eindelijk. Legendarische woorden van Henk Valk na zijn laatste partij in de finale om de Henk Valk Trofee 2014. Vanaf het begin van dit kampioenschap (1999) is Henk van de 16 edities 14 keer finalist geweest, en na diverse 2e,3e,4e,5e,6e en een 7e plaats was het dan eindelijk raak voor deze veteraan.
Op de vrijdagavond bleek dat Willy Swartjes zich op het laatste moment wegens vervelende omstandigheden had afgemeld, waarna een zoektocht werd gestart naar een achtste deelnemer. Deze werd uiteindelijk gevonden in de persoon van Henk Scherpenhuizen. Met acht spelers van start liet Henk Valk al gelijk zien dat er dit weekeinde eindelijk een keer serieus rekening met hem gehouden moest worden, want in zijn eerste partij speelde Henk V. Jan Louwes (van wie we als vereniging nog veel plezier kunnen beleven, en niet alleen als biljarter) in 32 beurten volledig van tafel. Het bleek ook gelijk de beste partij van het toernooi te zijn. in diezelfde eerste ronde wonnen ook Theo, Bernhard en Roel, waardoor de eerste kleine schifting gemaakt werd. In de tweede ronde ging Henk vrolijk verder met zeer goed biljarten, want Harm  delfde in 34 beurten het onderspit. Ook Bernhard en Roel wonnen hun tweede partij, terwijl Theo zich op een carambole verslikte in Jan. Stand na twee rondes was dan ook drie man met 4 punten,2 met 2 punten en drie nog zonder punten, waarbij het moyenne van Henk wel erg hoog was, 0,696.
De traditioneel zwaarste dag, de zaterdag bracht gelijk een kleine aardverschuiving teweeg, Harm won van Roel in een verschrikkelijk slechte pot na 67 beurten, terwijl Henk V. vrolijk verder ging met het winnen van zijn tegenstanders. Dit keer moest Cor er aan geloven in 49 beurten, Bernhard won van Jan en Theo versloeg Henk S. In de vierde ronde ging Henk V. vrolijk verder met het slopen van zijn tegenstanders en moest Henk S. er in 39 beurten aan geloven. Bernhard liep tegen zijn eerste nederlaag aan tegen Harm terwijl ook Theo zijn partij won. Gevolg was halverwege het toernooi Henk V. koploper met acht punten, drie man op zes en een op vier. Jan (2) en Henk S. en Cor (beiden 0) waren toen al kansloos voor de eindzege. In de vijfde ronde stond de kraker tussen Henk V. en Roel (3x winnaar) op het programma, die door Henk betrekkelijk eenvoudig werd gewonnen in 51 beurten. Theo hield zijn titelaspiraties levend door Bernhard in 65 beurten te verslaan, terwijl Harm zijn derde partij van de dag tegen Cor omzette in winst. Henk S. wist ook zijn eerste partij te winnen van Jan, waardoor na twee dagen Henk V. met 10  punten fier aan kop ging, op de voet gevolgd door Theo met 8 punten. De drie man met 6 punten (Harm, Bernhard en Roel) hadden het op dat moment al niet meer in eigen hand om kampioen te worden.
Op zondag zou in de eerste ronde de beslissing worden geforceerd, Roel had Henk V. toegezegd van Theo te gaan winnen, terwijl Henk V. alleen maar van Bernhard hoefde te winnen. Helaas bleek dat je met Henk V. niet te veel moet afspreken, want waar Roel wel won had Henk V. zijn zenuwen niet in bedwang en verloor van Bernhard. Doordat Harm verder ging met waar hij goed in is (verliezen) stond Henk V. na zes partijen aan kop met 10 punten, gevolgd door Theo, Bernhard en Roel met 8 punten. Harm nam de vijfde plaats in met zes punten gevolgd door Henk S. en Jan met vier punten. Cor stond troosteloos onderaan met nul punten.
De finaleronde ging tussen Henk V. en Theo, waarbij Theo moest winnen en Henk er niet meer dan 15 caramboles zou mogen maken om kampioen te worden. Zover liet Henk het echter niet komen en versloeg Theo na een aarzelend begin met 23-12 in 44 beurten. Henk was dus eindelijk de (terechte) kampioen. De strijd om de tweede plaats werd op de tafel ernaast gespeeld tussen Bernhard en Roel, en na een valse start van Roel (17 caramboles in 17 beurten) werd Bernhard naar een 23-9 (in 46 beurten) nederlaag gespeeld, waardoor Theo de derde plaats voor Bernhard opeiste. Harm eindigde door een verliespartij tegen Henk S. als zesde, omdat Henk S. Harm nog eventjes op percentage voorbij ging. Cor wist zich in zijn laatste partij tegen Jan van de hatelijke nul af te spelen. Henk V. vanaf deze plaats nogmaals gefeliciteerd met je overwinning en volgend jaar 8e worden, dan heb je alles bereikt.
Het dankwoord liet de kampioen over aan de runner-up, die de organisatie en alle overige personen die zich belangeloos hadden ingezet voor het slagen van deze finale bedankte. Tevens sprak Roel nog op persoonlijke titel over de deelname van de door een bepaald persoon benoemde "matige" biljarters. Roel liet in een heel duidelijk statement blijken dat IEDER lid van de vereniging even belangrijk is, waarbij het totaal onbelangrijk is of iemand er "slechts" 10 caramboles hoeft te maken of 34.Roel was tevens van mening dat iedereen binnen onze vereniging naar eer en geweten speelt. Het belangrijkste van het hele spelletje (al zien sommigen het op ons niveau als sport) is plezier. Plezier dat alleen kan door RESPECT te hebben voor je tegenstander...

2013

Verslag

Van 1 tot en met 3 maart werd er in ons biljartcentrum de finale van de Henk Valk trofee georganiseerd.
Na een moeilijke start bij de inschrijving veel afmeldingen in de eerste ronde namen uiteindelijk 24 deelnemers deel aan dit 3 banden toernooi.
De beste 8 hadden zich geplaatst voor de finale, doordat ik zelf mee deed en mij plaatste moest er toch gezorgd worden voor vervangende wedstrijdleider deze werd gevonden in de dames Hanny Welgraven en Gerda Stam deze wisten alles tot in de puntjes kunnen regelen.
Nadat de eerste twee rondes was gespeeld stonden Jan Meijer en Henk Nijhuis boven aan.
Op zaterdag moesten er 3 wedstrijden worden gespeeld na ronde 3 stond Jan alleen boven aan terwijl op vrijdag nog verwonderd was dat hij in de finale zat en na eigen zeggen vond hij dit wel een leuk spelletje maar een echt driebanden speler was hij niet, na dat wij gezamenlijk hadden gegeten werden de volgende rondes afgewerkt, eind het eind van de dag waren er nog 4 kans hebbers voor de overwinning.
Op de zondag werd wel duidelijk wie het beste met de spanning om kon gaan, aan het einde van ronde 7 was Henk Nijhuis dit jaar de beste speler. Zijn laatste tegenstander Henk Valk was niet sterk genoeg en ging met 11 tegen 23 caramboles strijdbaar te onder.
Henk Nijhuis was best trots op dit resultaat want vanaf de oprichting is hij al lid en had nog nooit een finale kunnen winnen terwijl zijn zoon de eerste lire toernooi op zijn naam schreef.
Nogmaals wil ik iedereen bedanken voor de medewerking want zonder steun van de leden kunnen er geen finales worden georganiseerd of het nu een lid is die helpt of echtgenotes van de leden iedereen bedankt.
Dries Jonkman

2012

Familie Cardol heerst tijdens finale Henk Valk Bokaal

De finale van de Henk Valk Bokaal 2012 is geëindigd in een "familie vete". Voor het eerst in de geschiedenis van de vereniging stonden een vader en zoon in de finale. Dat beide heren de finale zouden beheersen was niet verwacht, maar voor het schaarse publiek een leuke afwisseling. Uiteindelijk wist zoonlief Roel vaderlief Joop op percentage voor te blijven, na beiden een partij te hebben verloren.
Op de vrijdagavond stond in de eerste ronde de onderlinge confrontatie tussen Joop en Roel op het programma. De wedstrijdleiding kreeg gelijk te horen dat je normaal niet begint met de finale partij. Dries kon hier ha(r)telijk om lachen met de woorden "laat dat eerst maar eens zien". Joop kreeg zwaar klop in 38 beurten 23 om 12 caramboles). Het bleek uiteindelijk de enige verliespartij van Joop te zijn. Nadat Roel ook zijn tweede partij won in 38 beurten en de concurrentie punten verspeelden, stond Roel op de vrijdagavond na twee ronden bovenaan met 4 punten en een moyenne van 0.605. Tweede stonden  Henk Valk en Theo Oortwijn met beiden 3 punten en Joop stond vierde met 2 punten.
De zaterdag begon desastreus voor Roel met een verlies partij tegen Ben Boxebeld, waardoor Henk Valk de eerste plaats overnam. De vierde ronde werd gewonnen door de eerste drie op de ranglijst (Henk, Roel, Joop) In de vijfde ronde liep Henk tegen zijn eerste verliespartij aan, Joop wist Henk in een spannende partij te verslaan, waardoor Roel de eerste plaats met 8 punten weer opeiste, voor Joop met ook 8 punten en Henk met 7 punten.
Op de zondag wist Henk zijn titelaspiraties levend te houden door na een 22-15 achterstand toch nog te winnen van Henk Scherpenhuizen (22-23). omdat Roel en Joop beiden ook geen fouten maakte, moest de laatste ronde de beslissing brengen. Joop had op papier in Bertus Stegeman een  makkelijke tegenstander en wist zijn partij in 31 beurten te winnen. Hierdoor was Joop afhankelijk van de uitslag van de wedstrijd tussen Henk en Roel. In deze partij kon Henk lange tijd Roel bijhouden, maar moest uiteindelijk toch het onderspit delven (23-14), waardoor Roel voor de derde keer clubkampioen driebanden werd.
Tijdens de prijsuitreiking werden de aanwezige vrijwilligers bedankt, en kreeg Magda Littelink als dank van de winnaar zijn bos bloemen overhandigd.
De organisatie die door Dries werd uitgevoerd op vier benen (hij loopt nog steeds op krukken) reikte de prijzen uit, voor alle spelers een vleespakket en een bos bloemen. De naamgever van het toernooi stelde tevens twee flessen wijn ter beschikking voor de speler met de kortste partij en het hoogste partijmoyenne. De kortste partij was voor Bertus, het hoogste moyenne voor Roel.

2011

Driebanden Bokaal 2011 prooi voor Bertus Stegeman

Bertus Stegeman heeft voor de tweede keer in zijn carrière de Driebanden Bokaal gewonnen. Nadat Bertus in 2006 al de sterkste bleek te zijn wist Bertus in het weekeinde van 1-3 april zijn medefinalisten voor te blijven. Hij wist als enigste speler tot en met de zaterdag ongeslagen te blijven, wat hem na vijf partijen twee punten voorsprong gaf op Jan, Arie en Johan en drie punten op Bernhard en Henk, waardoor en op de laatste speeldag nog zes spelers kampioen konden worden. Zover liet Bertus het echter niet komen. Zoals het een ware kampioen betaamt speelde Bertus zijn beste partij toen het er op aan kwam, 17 caramboles in 34 beurten tegen Arie Sijbom, die ,met 13 uit 34 goed partij gaf. Doordat Jan verloor van Johan was Bertus al bijna zeker van het kampioenschap, alleen een hele slechte partij kon nog roet in het eten gooien. In de laatste partij speelde Bertus op save en wist ondanks een nederlaag het kampioenschap veilig te stellen.
Opmerkelijk was tevens de zevende plaats van "good old" Henk Valk, die het presteerde om voor de negende ( ! ) keer in de finale te staan, echter alle negen keren wist Henk niet de begeerde eerste plaats te behalen.

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

Einduitslag